تبوذک

«لغت نامه دهخدا»

[تَ ذَ] (اِخ) موضعی است و بدین معنی بدون الف و لام آید. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). و ابوسلمه موسی بن اسماعیل منقری را بدان جهت تبوذکی گویند که قومی از اهل تبوذک بخانه اش فرود آمدند یا بدان جهت که وی خانه ای در تبوذک خریده بود. (منتهی الارب).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر