تبیهس

«لغت نامه دهخدا»

[تَ بَ هُ] (ع مص) بناز خرامیدن. || جاء یتبیهس؛ آمد و نیست چیزی با او. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر