تپنچه

«لغت نامه دهخدا»

[تَ پَ چَ / چِ] (اِ) مخفف طبانچه(1)است که به عربی لطمه خوانند. (برهان) (آنندراج). تپانچه. (ناظم الاطباء) :
ز گفتار هر دو پشیمان شدند
تپنچه برخسارگان برزدند.فردوسی.
رجوع به طپنچه شود.
(1) - در آنندراج: «طپانچه».