«لغت نامه دهخدا»
[تَ تَ تُ] (ع مص) بی آرام و تفته گردیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). || تردد در قرائت و بلید بودن زبان در آن. فی الحدیث: یقرءالقرآن و یتتعتع فیه؛ ای یتردد فی القراءه و یتبلد فیه لسانه. (منتهی الارب).