تتفورد

«لغت نامه دهخدا»

[تِ فُ] (اِخ)(1) شهری است به انگلستان که در کنت نشین «نورفولک»(2) واقع است و 4800 تن سکنه دارد. این شهر در دوران کشورگشائی رومیان ویران و منکوب گردید و در قرون وسطی از مراکز مذهبی مهم بشمار می آمد و بقایای صومعه ها و دیرهای کهن در آنجا فراوان است. تجارت غله و صنعت پارچه بافی آن بارونق است.
(1) - Thetford.
(2) - Norfolk