«لغت نامه دهخدا»
[تَ] (ع مص) گفتن کسی را تفّاً لک. (از اقرب الموارد)؛ یعنی پلیدی و دوری باد ترا. (از قطر المحیط). گفتن کسی را تفّا لک. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).