تجربه کار

«لغت نامه دهخدا»

[تَ رِ / رُ بَ / بِ] (نف مرکب)ج، تجربه کاران. شخص آزموده و دانا. (فرهنگ نظام). مردم کارافتاده و کارآزموده. (آنندراج). عالم به شغل و عامل با تجربه. (ناظم الاطباء). مجرب. بازل :
مرا ز تجربه کاران نصیحتی یاد است
که توبه نامه بخط شکسته می باید.
صائب (از آنندراج).
یکی ز تجربه کاران بصیدگاه ملالم
رمیده بلبلم از آرزوی انجمن گل.
محمد سعید اشرف (ایضاً).
|| تجربه کاران روزگار؛ آزمودگان کارهای دنیا. (ناظم الاطباء).