تجریج

«لغت نامه دهخدا»

[تَ] (ع مص) موی سر ستردن. (از قطر المحیط) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). || جنبان و فراخ ساختن چیزی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر