تجنیس المضارع

«لغت نامه دهخدا»

[تَ سُلْ مُ رِ] (ع اِ مرکب) آنست که دو کلمه را جز در حرف متقارب اختلافی نباشد، مانند داری و باری. (از تعریفات جرجانی ص 45). و صاحب آنندراج برای تجنیس مضارع تعریفی یاد کرده است که صاحب المعجم و حدایق السحر آنرا برای تجنیس مطرف یاد کرده اند. او گوید: تجنیس مضارع و آن چنانست که در همهء حروف مجانست باشد جز در حرف آخر، چنانکه آزاد و آزار. ظهوری گوید:
بی فاخته ماند سرو در باغ
زین سرو که از سرا برآمد.(آنندراج).