«لغت نامه دهخدا»
[لِ جَ نَ] (اِخ) شعبه ای از قبیلهء ازد از اولاد جفنه بن عمرو مُزَیقیاء که در حدود شام از دست قیاصره دولتی تشکیل داده اند که تا ظهور و غلبهء اسلام باقی بوده، و امرای این دولت را غساسنه و ملوک غسان نیز گفته اند. و آنان از یمن بوده اند. در شمارهء ملوک این سلسله و اسامی و مدت فرمانروائی ایشان اختلاف بسیار است و مورد اتفاق اینکه آخرین ایشان جبله بن الایهم بوده است که در زمان خلیفهء دوم اسلام آورد و بعد مرتد شد. و رجوع به جفنه شود.