ازارق

«لغت نامه دهخدا»

[اَ رِ] (اِخ) آبی است در بادیه. عدی بن رقاع گوید :
حتی وردن من الازارق منهلاً
و له علی آثارهنّ سحیلُ
فاستفنه و رؤوسهنّ مطارهٌ
تدنو فتغشی الماء ثم تحول.(معجم البلدان).