استیتاء

«لغت نامه دهخدا»

[اِ] (ع مص) استئتاء. کند یافتن کسی را و او را بشتاب خواندن. درنگی شمردن. (تاج المصادر بیهقی). || گشن خواه شدن اشتر ماده. فحل خواستن اشتر. (تاج المصادر بیهقی).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر