ابن سبعین

«لغت نامه دهخدا»

[اِ نُ سَ] (اِخ)(1) ابومحمد عبدالحق بن ابراهیم اشبیلی. مولد او مرسیه(2)به سال 614 ه .ق . و وفات به مکه در سنهء 668. ابن سبعین حکیم و صاحب طریقتی خاص در تصوف بوده است آنگاه که در سبته(3) میزیست فردریک دویم از علمای آنجا سؤالاتی کرد(4) و ابن سبعین جواب آن سؤالها بنوشت، و شهرت او نزد مسیحیان بیشتر از طریق اجوبهء مذکوره است.
(1) - Ibn Sabin.
(2) - Murcie.
(3) - Sebta. (4) - مسائل صقلیّه.