بازپس نگریستن

«لغت نامه دهخدا»

[پَ نِ گَ تَ] (مص مرکب) بعقب نگاه کردن. (ناظم الاطباء). برگشته نگریستن. (منتهی الارب). التفات. (ترجمان القرآن) : چون آن کنیزک از دیه بیرون آمد بازپس نگریست. (تاریخ قم ص 64).