بازتافتن

«لغت نامه دهخدا»

[تَ] (مص مرکب) بازگرداندن. بازپیچاندن :
ز گردان لشکرش هر کس که یافت
عنانش بتندی همی بازتافت.
اسدی (گرشاسب نامه چ تهران ص106).
و رجوع به تافتن شود.