باز جای فرستادن

«لغت نامه دهخدا»

[زِ فِ رِ دَ] (مص مرکب) بجای نخست برگرداندن. بخانهء خود بازگرداندن. به مستقر خویش بازفرستادن :
فرستمت با نیکوئی باز جای
تو باید که باشی خداوند رای.فردوسی.
گزین کن دلیران رزم آزمای
فرست آن سپاه دگر باز جای.
اسدی (گرشاسب نامه).