بازرهیدن

«لغت نامه دهخدا»

[رَ دَ] (مص مرکب) نجات یافتن. رهیدن :
تنت بجان ای پسر این جان تست(1)
بازرهد روزی از آبستنی.ناصرخسرو.
گویند بگوی ترک تُرکت
تا بازرهی ز پاسبانی
تَرک چو تو تُرک نبود آسان
ترکی تو نه دوغ ترکمانی.سنائی.
(1) - ن ل: ای پسر آبستنست.