بدعیار

«لغت نامه دهخدا»

[بَ / بَ عَ] (ص مرکب) پول قلب و ناخالص و ناسره و کم عیار :
خانه ای را که چون تو همسایه ست
ده درم سیم بدعیار ارزد.سعدی (گلستان).