بر زبان افتادن

«لغت نامه دهخدا»

[بَ زَ اُ دَ] (مص مرکب)کنایه از شهرت یافتن اعم از آنکه بخوبی باشد یا بزشتی. (آنندراج) :
ز بس از خلق روپوشی نشانی هست در حسنت
فتاده بر زبانها تا قیامت نام دیدارت.
علی خراسانی (آنندراج).