برگزین

«لغت نامه دهخدا»

[بَ گُ] (ن مف مرکب) مخیّر. (دهار). پسندیده شده. || منتخب. انتخاب شده. (ناظم الاطباء). برتر. مرجح :
سپهدار با لشکر و گنج و تاج
بدیدند آن برگزینان چاج.فردوسی.
بدست وی اندر فراوان سپاه
تبه گردد از برگزینان شاه.فردوسی.
گرچه ز بعد همه آمده ای در جهان
از همه ای برگزین بر همه کس افتخار.
خاقانی.
تخییر؛ برگزین کردن. (تاج المصادر بیهقی) (دهار).