«لغت نامه دهخدا»
[بِ / بُ مَ دَ / دِ] (ن مف مرکب) بیرون آمده. خارج شده. || بیرون زده. بالاآمده. ورغلنبیده. ورقلنبیده : ای دیده ها چو دیدهء غوک آمده برون گوئی که کرده اند گلوی ترا خبه.فرخی.