«لغت نامه دهخدا»
[بِ / بُ دَ دَ] (مص مرکب) بیرون دمیدن. خارج شدن. رُستن : از ابر نوبهار چو باران فروچکید چندین هزار لاله ز خارا برون دمید. منوچهری.