پرخراش

«لغت نامه دهخدا»

[پُ خَ] (ص مرکب) سخت خراشیده. بسیار شخوده :
چو بنشست با سوگ ماهی بلاش
سرش پر ز گرد و رخش پرخراش.
فردوسی.
پرخرج.
[پُ خَ] (ص مرکب) بسیارخرج. که خرج بسیار دارد. که هزینهء فراوان دارد.