پرنیان بر

«لغت نامه دهخدا»

[پَ بَ] (ص مرکب) آنکه بری نرم و لطیف دارد :
پری خواندم او را وز آنروی خواندم
که روی پری داشت آن پرنیان بر.فرخی.
ز ساقیان پریروی پرنیان بر گیر
میئی چنانکه چو جان در بدن بود، در دَن.سوزنی.
پرنیانخوی.
[پَ] (ص مرکب)خوش خوی. نرم خوی. و صاحب برهان گوید کنایه از خوشدل و نرم دل و خوشحال و خوشخوی و نرم خوی و صاحبدل باشد. (برهان قاطع).