پس رو

«لغت نامه دهخدا»

[پَ رَ / رُ] (نف مرکب) مخفف پس رونده. پی رو. تَبع. تابع. (مهذب الاسماء) (منتهی الارب) (صراح اللغه). تبیع. (دهار) (منتهی الارب). آثف. (مهذب الاسماء). تألی. (منتهی الارب). مقتدی، مأموم :
همه گر پس رو و گر پیشوائیم
در این حیرت برابر می نمائیم.عطار.
سَتِه. پس رو قوم. استتلاء؛ پس رو چیزی شدن خواستن کسی را. تلو؛ پس رو چیزی. (منتهی الارب). || دنبال :
دعای خالص من پس رو مراد تو باد
که به ز یاد توام نیست پیشوای دعا.خاقانی.
- پس روان؛ اتباع. اخلاف. قَطین. حشم. (دهار). امت. توابع. اعقاب. آل. تبع. سَتل. داجَه؛ پس روان لشکر. (منتهی الارب).