پهلو چرب

«لغت نامه دهخدا»

[پَ وِ چَ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) پهلوی چرب. ||جمعیت و فائدهء معتدبه. (آنندراج):
در روزگار پهلوی چربی ز کس ندید
دائم بود مکیدن انگشت کار شمع.
ملک قمی.
رجوع به پهلو شود.
ط پهلو خاریدن.
[پَ دَ] (مص مرکب) (... کسی را) کاستن از وی:
توئی بر خواب و خور فتنه همانا خود نئی آگه
که مر پهلوت را گیتی بخواب و خور همی خارد.
ناصرخسرو.
ط پهلو خالی کردن.
[پَ کَ دَ] (مص مرکب) پهلو تهی کردن. شانه خالی کردن.