پهلو دریدن

«لغت نامه دهخدا»

[پَ دَ دَ] (مص مرکب) پاره کردن پهلو. دریدن پهلو:
درم پهلوی پهلوانان بتیغ
خورم گردهء گردنان بیدریغ.نظامی.
ط ||دریده شدن پهلوی کسی. ||رسیدن صدمه به پهلوی کسی. (از آنندراج).