پیشار

«لغت نامه دهخدا»

(اِ مرکب) بمعنی پیشاب آدمی است عموماً و قارورهء بیمار خصوصاً که پیش طبیب آرند. (آنندراج). ادرار. بول. قاروره. پیشیار. تفسره :
پزشک آمد و دید پیشار شاه
سوی تندرستی نبد کار شاه.فردوسی.
رجوع به پیشیار شود.