پیکار جستن

«لغت نامه دهخدا»

[پَ / پِ جُ تَ] (مص مرکب) جنگ جستن. نبرد خواستن. حرب کردن خواستن :
همیرفت با لشکر و گنج و ساز
که پیکار جوید ابا خوشنواز.فردوسی.
بدان تا نجویند پیکار بد
نیاید ز پیکار جز کار بد.فردوسی.
چنین گوی کاین بد که کرد از نخست
که بیهوده پیکار بایست جست.فردوسی.
نه مرد است آن بنزدیک خردمند
که با پیل دمان پیکار جوید.سعدی.