پیکارخر

«لغت نامه دهخدا»

[پَ / پِ خَ] (نف مرکب)پیکارجوی. طالب پیکار. آرزومند جنگ. جنگجو. پیکارخواه. جنگ خواه :
از ایران سپاهی است بسیار مر
همه سر فروشان پیکارخر.اسدی.