پیکار رفتن

«لغت نامه دهخدا»

[پَ / پِ رَ تَ] (مص مرکب)بجنگ رفتن. بحرب رفتن: پسری را با سی هزار مرد به طوس سپارد تا به پیکار رود. (فارسنامهء ابن البلخی).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر