تالد

«لغت نامه دهخدا»

[لِ] (ع ص) مال کهنه و قدیمی موروثی. (منتهی الارب). مقابل طارف. (المنجد). مال کهن. (ترجمان علامهء جرجانی ص28). تالد نعت است از تُلود بمعنی کهنه و قدیمی شدن مال و منه حدیث العباس فهی لهم تالده بالده؛ یعنی الخلافه و البالده اتباع التالده. (منتهی الارب) . مال کهنه و قدیم. (غیاث اللغات) (آنندراج). ||ستوری که نزد صاحبش زاده تا نتاج داده. (منتهی الارب). آنچه متولد شود نزد تو از مال تو یا نتیجه دهد. (از تاج العروس).