«لغت نامه دهخدا»
[تَبْ بَ] (اِ مرکب) خاقان تبت : و ملک این ناحیت را تبت خاقان خوانند و مر او را لشکر و سلاح بسیار است. (حدود العالم چ طهرانی ص46). رجوع به تبت شود.