تبری

«لغت نامه دهخدا»

[تَ بَ] (اِخ) امیر، نام مردی از اهل پازوار قریب به شهر بارفروش که او را شیخ العجم خوانده اند. به وزنی خاص اشعار بزبان دری مازندری گفته دیوانش حاضر و به تبری مشهور است. (انجمن آرا) (آنندراج). امیر پازواری طبری بود و ترجمهء احوال وی در «امیر پازواری» بیاید. رجوع به واژه نامهء طبری ص20 شود.