تبسم کده

«لغت نامه دهخدا»

[تَ بَسْ سُ کَ دَ] (اِ مرکب)تبسم زار. پر از لب خنده :
عشرت خلق بود موجب رسوایی شان
این تبسم کده چون گل همه غماز خود است.
(بهار عجم) (از آنندراج). رجوع به تبسم و ترکیبهای آن شود.