تبین

«لغت نامه دهخدا»

[تَ بَیْ یُ] (ع مص) بجای آوردن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). || پیدا و آشکار کردن. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). پیدا کردن. (ترجمان علامهء جرجانی). || هویدا شدن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). پیدا و آشکار گردیدن. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). آشکار شدن. (آنندراج). || درنگ کردن. (تاج المصادر بیهقی). || تأنی و وقار. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). و منه الحدیث: الا ان التبین من الله تعالی و العجله من الشیطان. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).