بازرهانیدن

«لغت نامه دهخدا»

[رَ دَ] (مص مرکب) نجات دادن. رهانیدن :
مگر کز بند غم بازم رهانی
که مردن به مرا زین زندگانی.نظامی.
و رجوع به رهانیدن شود.