باطل پرور

«لغت نامه دهخدا»

[طِ پَ رْ وَ] (نف مرکب) آنکه باطل را پرورد. دوستدار کفر و بیراهه روی :
بوالمظفر حق نواز و خصم باطل پرور است
دور باطل حق تعالی بر نتابد بیش ازین.
خاقانی.