بدرگی

«لغت نامه دهخدا»

[بَ رَ] (حامص مرکب) بدطینتی. بدذاتی. بدخواهی. پستی. خواری. (ناظم الاطباء). بداصلی. بدگوهری. بدنژادی :
پادشاهان جهان از بدرگی
بو نبردند از شراب بندگی.مولوی.
توان کرد با ناکسان بدرگی
ولیکن نیاید ز مردم سگی.سعدی (بوستان).