براهام

«لغت نامه دهخدا»

[بَ] (اِخ) نام جهودی در کمال بخل و خست در زمانهء بهرام گور. (از غیاث اللغات) (از آنندراج). بهرام گور، مال او را گرفت و به لنبک سقا داد. (برهان) (انجمن آرا) (آنندراج) (شرفنامهء منیری) :
پس از لشکر خویش بهرام تفت
سبک سوی خان براهام رفت.فردوسی.
بهرام ننگرد ببراهام چون نظر(1)
برخان و خوان لنبک سقا برافکند.خاقانی
(1) - ن ل: چونکه چشم.