پیروز گشتن

«لغت نامه دهخدا»

[گَ تَ] (مص مرکب) پیروز شدن. فاتح شدن. ظفر یافتن. پیروز گردیدن. - پیروز گشتن بر کسی؛ غلبه کردن بر او :
چو پیروز گشتی تو بر ساوه شاه
بر آن برنهادند یکسر سپاه.فردوسی.
که بهرام بر ساوه پیروز گشت
برزم اندرون گیتی افروز گشت.فردوسی.