پیکارپرست

«لغت نامه دهخدا»

[پَ / پِ پَ رَ] (نف مرکب)پیکارجوی. جنگجوی. (انجمن آرا). شجاع و دلاور. ج، پیکارپرستان.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر