«لغت نامه دهخدا»
[پَ / پِ تَ] (مص مرکب)ترتیب جنگ دادن. رزم بنیاد کردن. حرب آغازیدن : نشان ده که پیکار سازم بدوی میان یلان سرفرازم بدوی.فردوسی. بکش هرکه پیکار سازد به ده همه کهترانند یکسر، تو مه.فردوسی.