تبسم زدن

«لغت نامه دهخدا»

[تَ بَسْ سُ زَ دَ] (مص مرکب) تبسم کردن، لبخند زدن :
عشق چون مهر تبسم زندم بر لب زخم
غمزه انگشتر الماس نگین افشاند.
طالب آملی (از بهار عجم) (از آنندراج).
رجوع به تبسم و دیگر ترکیب های آن شود.