تبسم زار

«لغت نامه دهخدا»

[تَ بَسْ سُ] (اِ مرکب)تبسم کده. پر از تبسم. پر از لبخند :
هوا ز فیض لب غنچه شد تبسم زار
چمن ز عکس دل عندلیب، عیش آباد.
طالب آملی (از بهار عجم) (از آنندراج).
رجوع به تبسم و دیگر ترکیبهای آن شود.