تبسم تراویدن

«لغت نامه دهخدا»

[تَ بَسْ سُ تَ دَ](مص مرکب) خنده سرزدن. خندیدن :
تبسم میتراود از لب امید پنداری
بشامستان بختم خنده ریز صبحگاهی شد.
طالب آملی (از بهار عجم) (از آنندراج).
رجوع به تبسم و ترکیبات آن شود.