«لغت نامه دهخدا»
[تَ بَسْ سُ مِ رَ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) تبسم نمکین. تبسم شیرین : مکن تبسم رنگین بسوی من هر دم که هست خانهء بلبل خراب خندهء گل. محمدقلی سلیم (از بهار عجم) (از آنندراج). رجوع به تبسم و دیگر ترکیب های آن شود.