تبسم به لب درشکستن

«لغت نامه دهخدا»

[تَ بَسْ سُ بِ لَ دَ شِ کَ تَ] (مص مرکب) از خنده بازداشتن. خنده را فروکشتن. مانع از خنده شدن :
برویم در خنده بستن چرا
تبسم بلب در شکستن چرا.
ظهوری (از بهار عجم) (از آنندراج).